Jaki wiatr określamy mianem silnego? 50, 70, 100 km/h? Synoptycy zapowiadają, że dziś w górach może wiać z prędkością do 150 km/h. To zarazem dużo i... mało. Ponad 20 lat temu na Śnieżce zanotowano bowiem wiatr o prędkości 345 km/h! Nieprawdopodobne? A jednak. Huraganowy wiatr nie jest zjawiskiem "zarezerwowanym" tylko dla tropików. Także w Polsce zdarzały się niewyobrażalnie silne podmuchy 400 km/h w polskich górachW 1990 roku stacja meteorologiczna znajdująca się na szczycie Śnieżki zanotowała podmuch wiatru o prędkości 345 km/h. To najsilniejsza jak dotąd zmierzona prędkość wiatru w naszym rekord wiatru należy do Polski?Jednak wcale nie musi być rekordowa. Przedwojenna prasa donosi o tornadzie, jakie 20 lipca 1931 roku przeszło w okolicach Lublina. Wiatr na długości ponad 20 km wyrywał drzewa z korzeniami, zrzucał wagony kolejowe z torów, wyginał konstrukcje stalowe i zmiótł z powierzchni ziemi budynki o murach półmetrowej źródła mówią, że podlubelskie tornado mogło mieć prędkość przekraczającą 500 km/h. A wówczas, światowy rekord prędkości wiatru należałby do Polski, a nie, jak jest obecnie, do Stanów i Australia najbardziej wietrzneNajsilniejsza zanotowana prędkość wiatru na świecie to 404 km/h. Tak mocno wiało na szczycie Góry Waszyngtona w kwietniu 1934 są to jednak oficjalnie potwierdzone dane. Tablica informacyjna znajdująca się na obserwatorium Mount Washington mówi o nieco "mniejszym" rekordzie, wynoszącym 371 km/ prędkość wiatru nie związana z tornadem, huraganem czy cyklonem. Taki rekord, zdaniem wielu naukowców, należy do australijskiej wyspy Barrow. W 1996 roku, podczas tropikalnego cyklonu Olivia, zanotowano tam podmuch wiatru o prędkości 408 km/ lub dyskusyjnych rekordów prędkości wiatru jest więcej. Najwyższą, określaną mianem "nieoficjalnej", prędkość wiatru, przypisuje się tornadu z 1999 roku. W okoliach Oklahoma City wiatr miał osiągać 511 km/ pamiątkowa na Górze Waszyngtona (Shutterstock)W 1934 r. na Górze Waszyngtona wiało z prędkością 371 km/hShutterstockAutor: ls/ms / Źródło: TVN 24,

Wraki statków. Są ich na świecie tysiące. Tony skorodowanego żelastwa, potężne stalowe cielska spoczywające na plażach i zaklinowane w skałach, cmentarzyska dziesiątek, a nawet setek opuszczonych jednostek. Opuszczone lub roztrzaskane. 25 Zobacz galerię Onet Zdecydowana większość spoczywa pod wodą, z których część dostępna jest sprawnym nurkom. Na szczęście jednak dla poszukujących wyjątkowych widoków i niezwykłych obiektów, nie wszystkie skrywają morskie i oceaniczne otchłanie. Zobaczyć je można w Afryce, Australii, ale też Grecji, a nawet Polsce. Zapraszamy do wędrówki śladami wraków świata - wybranych, zawsze ciekawych i wyjątkowych, tych z którymi można stanąć oko w kadłub. 1/25 Wraki świata Onet Na początek, odbiegając od reguły, wrak, który nie cieszy już oczu obserwatorów, gdyż w ciągu ostatnich kilku lat ocean niemal całkowicie pogrzebał go pod wodą. "American Star" u zachodnich wybrzeży Fuerteventury (Wyspy Kanaryjskie) był stosunkowo łatwo dostępny i robił niesamowite wrażenie. SS America II przeszedł w ciągu swojej historii kilka zmian nazwy, właścicieli, jak i przeznaczenia. Zbudowany został w USA w 1940 r. jako wycieczkowiec, ale już w następnym roku przekształcono go na transportowiec wojskowy. Po zakończeniu II wojny światowej przywrócono go do rejsów pasażerskich. Smutny koniec American Star przypadł na rok 1994. Statek, kupiony z przeznaczeniem na luksusowy hotel w Phuket, miał zostać przeciągnięty przez holowniki z Grecji do Tajlandii. Już po dwóch tygodniach wielki sztorm na Atlantyku zerwał liny holownicze i liniowiec osiadł na Wyspach Kanaryjskich, gdzie jeszcze 14 lat stanowił niezwykłą atrakcją. fot. Wollex, Wikimedia Commons 2/25 Wraki świata Onet "American Star" u zachodnich wybrzeży Fuerteventury (Wyspy Kanaryjskie) fot. GettyImages 3/25 Wraki świata Onet Skoro już jesteśmy na Wyspach Kanaryjskich, to zajrzyjmy na Lanzarote. W pobliżu Arrecife na Lanzarote zobaczyć można sterczy wrak "Temple Hall". Zbudowany w 1954 r. w Wielkiej Brytanii, w kolejnych latach przeszedł pod grecką banderę zmieniając nazwy na Pantelis i Telamon. W 1981 r. - na skutek przecieku - osiadł zaledwie kilkadziesiąt metrów od brzegu. 4/25 Wraki świata Onet Wzdłuż zachodnich wybrzeży Afryki wyznaczyć można szlak śladami wraków. Z Wysp Kanaryjskich niedaleko do Mauretanii. W Nouadhibou znajduje się prawdziwe, największe na świecie "Cmentarzysko statków". U wybrzeży drugiego miasta Mauretanii spoczywa ok. 300 zardzewiałych wraków. Najczęściej spotykanym wytłumaczeniem tej sytuacji jest korupcja urzędników portowych, którzy - za łapówki - pozwalali bezkarnie złomować statki. fot. slosada, 5/25 Wraki świata Onet Chyba najbardziej fascynującym wrakiem wybrzeża Mauretanii jest "United Malika". 110-metrowy statek do transportu ryb osiadł na niewielkim piaszczystym przylądku "Cap Blanc" w 2003 roku. fot. GettyImages 6/25 Wraki świata Onet Podążając dalej na południe Czarnego Lądu, docieramy do wybrzeży Namibii noszących elektryzującą nazwę "Wybrzeża szkieletów". Najwięcej osób przyciąga tu wrak "Eduard Bohlen", o którego uderzają fale... piasku. Niemiecki transportowiec rozbił się w 1909 r. płynąc w gęstej mgle ze Swakopmund do Kapsztadu. Ekspansja pustyni Namib sprawiła, że obecnie znajduje się kilkaset metrów od brzegu zasypywany kolejnymi tonami piasku. Przyczyna katastrofa Eduarda Bohlena jest typowa dla Wybrzeża szkieletów. Mgły powoduje tu ścieranie się zimnego prądu Benguelskiego z ciepłym, suchym powietrzem znad pustyni. To wyjątkowo niebezpieczne połączenie wraz z silnymi falami i płyciznami. Swój rejs zakończyło tu kilkadziesiąt statków. fot. Agencja BE&W 7/25 Wraki świata Onet "Wybrzeże szkieletów" - Namibia fot. GettyImages 8/25 Wraki świata Onet "Wybrzeże szkieletów" - Namibia 9/25 Wraki świata Onet Równie złą sławą cieszy się skaliste wybrzeże RPA. Wyjątkowym obiektem jest tu wrak "BOS 400" zaklinowany w skałach zatoki Maori. Rozbił się w 1994 r. i był wtedy największym żurawiem pływającym w Afryce, a zarazem jednym z największych żurawi na świecie. Jednostka nie posiadała własnych silników, więc musiała być ciągnięta przez holowniki. Podobnie jak przy wypadku "American Star", zawiodły liny podczas transportu z kongijskiego Pointe-Noire do Kapsztadu. 10/25 Wraki świata Onet Opuszczamy wreszcie niegościnne, przynajmniej dla statków, wybrzeża Afryki i przenosimy się na - kojarzone zdecydowanie pozytywne - plaże Hawajów. Tutejsza plaża wraków Kaiolohia znajduje się na wyspie Lanai - prowadzą do niej nawet specjalne znaki. Wrogami jednostek pływających są silne prądy i rafy w cieśninie Kalohi oddzielającej Lanai od Molokai. Najpopularniejszym obiektem jest wrak amerykańskiego transportowca Liberty II. 11/25 Wraki świata Onet Niezwykły widok czeka na podróżników, który dotrą na nieprzyjazną Ziemię Ognistą (Tierra del Fuego) w Argentynie. Niedaleko przylądka San Pablo, wśród niewielkich wzniesień pokrytych subantarktycznymi trawami, na piaszczysto-mulistej plaży oceanicznej, spoczywa od 1986 r. wrak Desdemony. 12/25 Wraki świata Onet Bahamy słyną z licznych podwodnych wraków. U skalistych wybrzeży północnej Bimini zobaczyć można jednak Gallant Lady, która nie przetrwała jednego z karaibskich sztormów. 13/25 Wraki świata Onet Podążając śladami wraków wśród ciepłych, lazurowych mórz, zajrzyjmy do Australii. Na plaży wyspy Fraser u wybrzeży stanu Queensland leżą szczątki Maheno. Zbudowany w 1905 r. w Szkocji, miał pełnić funkcję luksusowego liniowca krążącego między Australią a Nową Zelandią. Podczas I wojny światowej służył jako statek szpitalny nowozelandzkiej marynarki wojennej. Ostatecznie został sprzedany japońskiej firmie, która - w wyniku kłopotów finansowych - chciała go przetopić. Podczas swojej ostatniej podróży, z Melbourne do Osaki w 1935 r., Maheno został złapany przez cyklon i zatonął, a jego szczątki morze wyrzuciło na brzeg na pięknej plaży wysepki Fraser. 14/25 Wraki świata Onet Z Australii przenosimy się niedaleko, na Wyspy Salomona. W zatoce Roderick na wyspie Nggela leży jeszcze niezerodowany wrak World Discoverer. Statek zbudowany został w Niemczech pod nazwą BEWA Discoverer. Po kilku zmianach właścicieli i bander, przyjął ostateczne imię w 1996 r. Statek był przystosowany (i odbywał) do rejsów turystycznych w rejony polarne: na półwysep Antarktyczny, Ziemię Ognistę czy Alaskę. 30 kwietnia 2000 r. uderzył w skałę lub rafę na Wyspach Salomona i zaczął tonąć. Wszyscy pasażerowie zostali uratowani. W tym regionie warto również udać się do południowej prowincji Nowej Kaledonii, z którą wiąże się fantastyczna historia bliźniaczych statków Ever Prosperity rozbitych na tej samej rafie (w 1965 i 1970) przez... jednego kapitana! fot. Philjones828, Wikimedia Commons 15/25 Wraki świata Onet Z dalekich wojaży w poszukiwaniu wraków, przenosimy się w znacznie bliższe i znane nam rejony. Kilka fascynujących wraków można zobaczyć w lubianej przez Polaków Grecji. Najbardziej malownicze miejsce spoczynku "wybrał" sobie MV Panagiotis. Wrak znajduje się na północno-zachodnim wybrzeżu wyspy Zakynthos, w miejscu zwanym popularnie Navagio. Panagiotis zbudowano w Glasgow jako kabotażowiec (statek transportowy do żeglugi przybrzeżnej). Jego wypadek wiąże się z historią traktującą go jako statek przemytniczy. Załoga Panagiotisa, uciekając przed strażą przybrzeżną, miała się schronić w płytkiej zatoce i rozbić lub porzucić statek. Wrak stanowi jedną z największych atrakcji turystycznych wyspy, a niezwykłe piękno otoczenia doprowadziło do powstania plotek, że statek jest fałszywy i umieszczony został w tym miejscu specjalnie przez... Greckie Ministerstwo Turystyki. 16/25 Wraki świata Onet MV Panagiotis - Zakynthos, Grecja 17/25 Wraki świata Onet Jeśli jesteśmy w Atenach, warto wybrać się do Eleusis (Elefsina). W tamtejszej zatoce widnieje, przewrócony na bok, Mediterranean Sky. Zbudowany został w dokach Newcastle jako wycieczkowiec City of York. Zaaresztowany w Patras z powodu kłopotów finansowych armatora i przetransportowany do Elefsiny, zatonął w 2002 r. w sposób prozaiczny - zaczął nabierać wody. fot. tsak_d, 18/25 Wraki świata Onet Wrak Dimitriosa sterczy przy plaży Valtaki niedaleko miasta Gytheio w greckiej Lakonii. Innym chętnie odwiedzanym miejscem są okolice Katapola na wyspie Amorgos, gdzie - w niewielkiej zatoczce - spoczywa wrak Olympii, którą podobno porzucili tam piraci. 19/25 Wraki świata Onet Interesujący wrak napotkamy bliżej niż w Grecji. Costineşti to popularny wśród młodzieży kurort nad Morzem Czarnym w Rumunii. Oprócz plaży ma jeszcze "zardzewiałą atrakcję". Evangelia to grecki statek towarowy, który utknął na mieliźnie w 1968 roku. O przyczynach krążą dwie historie: pierwsza mówi, że statek utknął podczas burzy; druga - właściciel (milioner Arystoteles Onassis) uznał "wypadek" za zręczną próbę pozbycia się nierentownej jednostki i uzyskania odszkodowania. 20/25 Wraki świata Onet Wrak statku towarowego Plassey spoczywa na kamienistym wybrzeżu Carraig na Finise na wysepce Inisheer (Inis Oírr) - najmniejszej z trzech, należących do Irlandii, wysp Aran. Plassey rozbił się podczas sztormu w latach 60. 21/25 Wraki świata Onet Kilkoma cmentarzyskami statków może poszczycić się "Wielki Brat" ze wschodu. Rosja (i ZSRR) jest znana z, nazwijmy to delikatnie, umiarkowanej dbałości o środowisko i specyficznych pomysłów gospodarczych. Murmańsk to potężny port w europejskiej części "Imperium". Niestety nie wszystkie statki są tam w stanie używalności... Podobny obrazek zobaczyć można również w okolicach Pietropawłowska Kamczackiego i nad Bajkałem. 22/25 Wraki świata Onet A skoro już jesteśmy przy Murmańsku... Rosyjski krążownik o tej nazwie (klasa Swierdłow) patrolował morza Europy Północnej w czasach "Zimnej Wojny". Po rozpadzie Związku Radzieckiego przestał być potrzebny, więc sprzedano go do Indii, gdzie miał zostać pocięty. Urwana linka holownicza doprowadziła do zaklinowania się statku w skałach w pobliżu norweskiej wioski Sørvær, gdzie szybko stał się atrakcją turystyczną. W obliczu obaw o skażenie radioaktywne, doprowadzono do rozpoczęcia prac rozbiórkowych Murmańska. Prowadzi je firma AF Decom, a postępy można obserwować live w internecie. Okręt ma "zniknąć" do końca 2011 roku, więc to ostatnia szansa na jego zobaczenie. fot. 23/25 Wraki świata Onet Cmentarzyska barek i kutrów na półpustyniach i ubogich stepach Kazachstanu i Uzbekistanu są porażającym przykładem krótkowzrocznej polityki Związku Radzieckiego, która doprowadziła do prawie całkowitego zaniku jeziora Aralskiego. W latach 30. XX wieku ZSRR zaczął wcielać w życie plan stworzenia ekonomicznych potęg z obecnych Kazachstanu, Uzbekistanu i Turkmenistanu, oparty na uprawie bawełny. Jakkolwiek przyniosło to pewien sukces - Uzbekistan jest współcześnie wciąż jednym z największych producentów i eksporterów "białego złota", tak poczynania wielkich planistów doprowadziły do gigantycznej katastrofy ekologicznej. Do nawadniania plantacji bawełny wybudowano imponującą sieć kanałów irygacyjnych "odbierających" wodę Amu-darii i Syr-darii - dwóm największym rzekom zasilającym jezioro Aralskie. Fatalnie wykonana inwestycja sprawiła, że większość wody z kanałów wsiąkała lub wyparowywała, a zasilanie jeziora - do tego czasu czwartego największego na świecie - drastycznie malało. Obecnie zajmuje ono ok. 10% swojej pierwotnej powierzchni, podzielone na kilka płytkich, zasolonych, wciąż kurczących się zbiorników. Dawne porty, takie jak Aralsk w Kazachstanie i Mujnak w Uzbekistanie położone są obecnie dziesiątki kilometrów od linii brzegowej, a zardzewiałe statki są świadectwem komunistycznej głupoty. fot. GettyImages 24/25 Wraki świata Onet Mamy też polski rodzynek. Urlich Finsterwalde to 90-metrowy tankowiec z żelbetu zbudowany przez Niemców na początku lat 40. XX wieku (wraz z bliźniaczym - Karl Finsterwalde). Uszkodzony podczas radzieckiego nalotu w 1945 r. miał służyć do zablokowania toru wodnego, ale osiadł na mieliźnie jeziora Dąbie koło Inoujścia. Kilkanaście lat później podjęto próbę jego przetransportowania (ze względu na zagrożenie dla innych statków), ale po raz kolejny nie osiągnięto zamierzonego celu, a "betonowiec" do dziś spoczywa w pobliżu Inoujścia. fot. Krzysztof Ziarnek Kenraiz / Wikimedia Commons 25/25 Wraki świata Onet Na szczęście są jeszcze miejsca, gdzie statki kończą swój żywot w elementarny sposób. Na plażach w okolicach Chittagong w Bangladeszu dziesiątki robotników tną, rozkładają, demontują nieużywane kontenerowce i tankowce na czynniki pierwsze... fot. Agencja BE&W Data utworzenia: 17 lutego 2011 12:47 To również Cię zainteresuje Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Znajdziecie je tutaj.

Trzęsienie ziemi w Gudźarat w 2001 r. Trzęsienie ziemi z 2001 r. miało siłę 7,9 stopni w skali Richtera. 26 stycznia 2001 r. w indyjskim stanie Gudźarat, doszło do niezwykle groźnego trzęsienia ziemi. Miało ono siłę 7,9 w skali Richtera i doprowadziło do śmierci ponad 20 000 osób. Liczba rannych była ponad 8 razy większa.

Oto pierwsza dziesiątka najwyższych budynków świata - drapaczy chmur: Taipei 101 Taipei 101. Fot. AdobeStock / SeanPavonePhoto Lokalizacja: Taipei, Tajwan Wysokość: 508 m Kondygnacje: 101 Otwarcie: 2004 r. Taipei 101 kiedyś był najwyższym budynkiem na świecie, pozostaje najwyższy na Tajwanie. Jest skonstruowany w taki sposób, by przetrwać silne trzęsienia ziemi i nawiedzające wyspą tajfuny. Postmodernistyczna architektura nawiązuje zarówno do kultury azjatyckiej, jak i nowoczesnych trendów światowego wzornictwa. W nazwie zawarto jednocześnie liczbę pięter, jak i część kodu pocztowego lokalizacji budynku. Właścicielem Taipei 101 jest firma Taipei Financial Center Corporation. Wewnątrz znajduje się centrum handlowe z setkami sklepów, są restauracje i kluby. Tu świętuje się Nowy Rok pokazem sztucznych ogni. Budowla często jest wykorzystywana w filmach i programach telewizyjnych, ilustruje czasopisma, pojawia się także w grach komputerowych. W Discovery Channel w 2005 r. uznano ją za jeden z siedmiu cudów inżynierii. CITIC Tower CITIC Tower – China Zun. Fot wikimedia / Bairuilong Lokalizacja: Pekin, Chiny Wysokość: 527,7 m Kondygnacje: 109 Otwarcie: 2018 r. Charakterystyczną cechą tego wieżowca jest przewężenie, które powoduje, że wyższe i niższe piętra budynku są szersze od środkowych, jest "węższy w talii". Jego wymiary to 78 m szerokości u podstawy i 69 m szerokości na najwyższym piętrze. W najwęższym miejscu ma zaledwie 54 m szerokości. CITIC Tower dysponuje powierzchnią biurową na 60 piętrach, 20 pięter przeznaczono na luksusowe apartamenty i tyle samo na 300-pokojowy hotel. Potocznie nazywany China Zun – zun to rodzaj brązowego lub ceramicznego naczynia ceremonialnego, pochodzącego oryginalnie z epoki brązu. Został zaprojektowany przez amerykańską firmę Kohn Pedersen Fox, nawiązuje do historii oraz mieszkańców stolicy Chin. Tianjin CTF Finance Centre Tianjin CTF Finance Centre. Fot. wikimedia / BD2412 Lokalizacja: Tiencin, Chiny Wysokość: 530 m Kondygnacje: 96 Otwarcie: 2019 r. Budowa najwyższej wieży w Tiencin rozpoczęła się w 2003 r., a zakończyła w 2019 r. Wysokościowiec należy do najwyższych na świecie, jednocześnie jest najwyższą konstrukcją z mniej niż 100 piętrami. Konstrukcję stanowi osiem nachylonych megakolumn połączonych łagodnie zakrzywioną powłoką szklaną. Wielkie kolumny zaprojektowano tak, by wieża była odporna na trzęsienia ziemi – zwiększają sztywność ramy obwodowej budynku. Płyty podłogowe ułożono w taki sposób, by budynek gwałtownie się zwężał minimalizując powierzchnią narażoną na podmuchy wiatru, wilgoć i intensywne działanie słońca. Dodatkowo wieżowiec zyskał aerodynamiczny kształt. Wkrótce wysokościowiec zostanie zdegradowany: w mieście trwa budowa Goldin Finance 117, który ma osiągnąć wysokość 597 m. Guangzhou CTF Finance Centre Guangzhou CTF Finance Centre. Fot. wikimedia PQ77wd Lokalizacja: Kanton, Chiny Wysokość: 530 m Kondygnacje: 112 Otwarcie: 2016 r. Budowla w centralnej dzielnicy biznesowej Kantonu postawiona została na działce o powierzchni 27 tys. m2. Powierzchnia brutto wysokościowca przekracza 507 tys. m2. Stoi w parze z drugą wieżą o wysokości 439 m. W Kantonie nazywany jest potocznie wieżą wschodnią. Centrum finansowe jest własnością Chow Tai Fook Enterprises i szczyci się najszybszymi windami na świecie poruszającymi się z prędkością do 21 m/s. Budynek składa się z wieżowca połączonego z ośmiopiętrowym podium. Fasadę wykonano ze szkła z pionowymi szczeblinami z białej szkliwionej terakoty. Podczas budowy zadbano o to, by konstrukcja była przyjazna środowisku. Na dachu podium zainstalowano panele fotowoltaiczne, zamontowano też system odzyskiwania ciepła ze skraplaczy agregatów chłodniczych. One World Trade Center One World Trade Center. Fot. AdobeStock / brandon Lokalizacja: Nowy Jork, Stany Zjednoczone Wysokość: 541,3 m Kondygnacje: 104 Otwarcie: 2014 r. One World Trade Center to jedyna wieża położona na półkuli zachodniej, która znalazła się na liście 10 najwyższych budynków świata. Budowla zastąpiła dwie wieże World Trade Center zniszczone w ataku terrorystycznym 11 września 2001 r. Jej wysokość wyrażona w miarach anglosaskich to 1776 stóp. Wybrano ją nieprzypadkowo: to rok podpisania Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych. Projekt budynku jest wspólnym dziełem Daniela Libeskinda, Davida Childsa oraz firmy architektonicznej Skidmore, Owings and Merrill. Ma 240 tys. m2 powierzchni, wyposażono go w szerokie klatki schodowe do ewakuacji i oddymiającą instalację ciśnieniową. Lotte World Tower Lotte World Tower. Fot. AdobeStock / efired Ping Lokalizacja: Seul, Korea Południowa Wysokość: 555 m Kondygnacje: 123 Otwarcie: 2017 r. W najwyższym budynku Korei Południowej mieszczą się luksusowe sklepy, takiż hotel, apartamenty i biura. Ma także salę koncertową i kawiarnię na dachu. Do budowy tego dachu użyto około 3 tys. ton elementów stalowych i wykorzystano precyzyjny żuraw wieżowy. konstrukcję zaprojektowano tak, by wytrzymała trzęsienia ziemi do 9 w skali Richtera i wiatry do 80 m/s. Wieża stała się charakterystycznym punktem orientacyjnym w Seulu. Budowę planowano przez 13 lat i ostatecznie rozpoczęto w listopadzie 2010 r. Z okazji otwarcia w kwietniu 2017 r. urządzono pokaz ogni sztucznych, a kolejny, wraz z pokazem laserowym, podczas świętowania Nowego Roku 2018 i zimowych igrzysk olimpijskich zorganizowanych w Korei. Obiekt jest wyposażony w specjalną platformę na potrzeby takich imprez. Ping An Finance Center Ping An Finance Center. Fot. Wikimedia / Mx. Granger Lokalizacja: Shenzhen, Chiny Wysokość: 599,1 m Kondygnacje: 115 Otwarcie: 2017 r. Drugi pod względem wysokości budynek w Chinach powstał na zamówienie firmy ubezpieczeniowej Ping An Insurance. Zaprojektowała go amerykańska firma architektoniczna Kohn Pedersen Fox Associates. Na wysokości 562,2 m znajduje się taras widokowy Free Sky – to rekord wśród drapaczy chmur. Obiekt mieści się w dzielnicy biznesowej Shenzhen w Futian na działce o powierzchni blisko 19 tys. m2. Budowę rozpoczęto w 2009 r., obiekt został otwarty w 2017 r. W 2013 r. budowę przerwano z powodu podejrzeń o zastosowanie niskiej jakości betonu, który mógłby doprowadzić do korozji stalowej konstrukcji. Łączna powierzchnia wieży wynosi 376,6 tys. m2 brutto, a jej masa to 620 tys. ton. Jest wyposażona w 33 dwupokładowe windy. Początkowo planowano dodanie na szczycie 60-metrowej anteny – budynek stałby się wtedy wyższy od szanghajskiej wieży. Ostatecznie zrezygnowano z tego pomysłu, uznając, że instalacja mogłaby zagrozić bezpieczeństwu lotów. Makkah Royal Clock Tower Makkah Royal Clock Tower. Fot. AdobeStock / Abrar Lokalizacja: Mekka, Arabia Saudyjska Wysokość: 601 m Kondygnacje: 120 Otwarcie: 2012 r. Abraj Al-Bait to rządowy kompleks hotelowy w Mekce. Wybudowany w stylu postmodernistycznym, znajduje się w pobliżu Wielkiego Meczetu. Na razie pozostaje najdroższym budynkiem świata, wydano na jego budowę 15 mld USD. Zbudowano go na miejscu rozebranej w 2002 r. cytadeli osmańskiej z XVIII w. Zniszczenie historycznego zabytku wywołało silną reakcję Turcji i międzynarodowe oburzenie. Na centralnej wieży Abraj Al-Bait umieszczono zegar z największą na świecie tarczą. Cztery najwyższe piętra zajmuje Muzeum Wieży Zegarowej. W 2006 r. planowano, że wysokość budynku wyniesie 734 m, jednak w 2009 r. zrezygnowano z tych planów. Kompleks zbudowała firma Saudi Binladin Group, największa spółka budowlana w Arabii Saudyjskiej. Shanghai Tower Shanghai Tower. Fot. wikimedia / Baycrest Lokalizacja: Szanghaj, Chiny Wysokość: 632 m Kondygnacje: 126 Otwarcie: 2015 r. Shanghai Tower to jeszcze jedna chińska budowla – wieżowce z tego kraju dominują w zestawieniu. Wieża kosztowała 2,4 mld USD, budowę rozpoczęto w 2008 r. Do planowanego otwarcia w 2015 r. nie doszło, ostatecznie obiekt oddano do użytku w 2017 r. Najwyższa wieża w Chinach zbudowana jest z dziewięciu nakładających się na siebie walcowatych budynków. Otacza je jedna fasada zewnętrzna i druga – bezpośrednio stykająca się z samymi budynkami. Konstrukcję zaprojektowano tak, by zminimalizować wpływ silnych wiatrów i wykorzystywać deszczówkę w systemach HVAC (ogrzewanie, wentylacja i klimatyzacja). Zamontowano też turbiny wiatrowe generujące energię elektryczną. Powierzchnia użytkowa budynku wynosi 220 tys. m2. Burj Khalifa Burj Khalifa. Fot. AdobeStock / Rastislav Sedlak SK Lokalizacja: Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie Wysokość: 828 m Kondygnacje: 163 Otwarcie: 2010 r. Najwyższa wieża na świecie mierzy 828 m, a po doliczeniu anteny sięga nawet 829,8 m. Budowę rozpoczęto w 2004 r., a zewnętrzną część ukończono w 2009 r. Jest częścią inwestycji Downtown Dubai. Początkowo nosiła miano Burj Dubai, ale została przemianowana na Burj Khalifa dla uczenia Khalifa bin Zayeda Al Nahyana. Projekt nawiązuje do islamskiej architektury regionu, Wielkiego Meczetu w Samarze. W drapaczu chmur znajduje się 57 wind i osiem schodów ruchomych. W budynku zamontowano też system paneli zaprojektowany tak, by izolować wnętrze od gorącego powietrza na zewnątrz. Burj Khalifa otrzymał sporo nagród architektonicznych, jednak inwestycji towarzyszyły kontrowersje: koszty budowy znacznie wyższe od zakładanych i zatrudnianie taniej, źle traktowanej siły roboczej głównie z Azji Południowej. Co dalej? Styl i potęga, granice możliwości współczesnej inżynierii – imponujące i inspirujące budynki wciąż pną się wyżej i wyżej. W XXI w. architektura wyznacza dosłownie kolejne szczyty. Gdzie jest granica? Nie wiadomo. Kiedy wydaje się, że wyżej już nie można, pojawiają się nowe technologie i rozwiązania. Już eksperymentuje się z ekstremalnie wytrzymałymi i lekkimi materiałami kompozytowymi, już szykują się nowe budowle: w 2021 r. ma zakończyć się budowa wieży obserwacyjnej Dubai Creek Tower, której wyskość zaplanowano na nie mniej niż 828 m, a może nawet przekroczyć 1300 m. Natomiast najwyższym wieżowcem może się stać Jeddah Tower w Arabii Saudyjskiej. Jeśli powstanie, będzie się wznosił na 1000 m. Przeczytaj także: Największe miasta w Polsce – ranking Drapacz chmur Drapacz chmur to potoczna nazwa dla bardzo wysokich wieżowców, czyli wysokich, wielokondygnacyjnych budynków przeznaczonych do przebywania w nim ludzi. Tego typu wieżowce mogą pełnić funkcje hoteli, mieszkań, urzędów czy innych miejsc pracy. Powszechnie za miejsce narodzin drapaczy chmur uznaje się Chicago. Pierwotnie określenie „drapacz chmur” pojawiło się pod koniec XIX wieku, jako określenie wysokich budynków. Był to wyraz publicznego zachwytu nad konstrukcjami, jako wznoszono w tamtych czasach na terenie Nowego Jorku i Chicago. Według technicznej definicji drapacze chmur bazują na stalowym szkielecie. Było to przeciwieństwo obiektów wznoszonych za pomocą technik murarskich. Dziś, większość tego typu wieżowców powstaje przy użyciu (w mniejszej lub większej części) żelbetu. Tego typu obiekty zazwyczaj wykorzystywane są jako siedziby wielkich firm, obiekty usługowo-handlowe, hotele, mieszkania, powierzchnie biurowe i użytkowe wynajmowane instytucjom lub mniejszym przedsiębiorstwom czy centra kongresowe. Równie często drapacze chmur służą za punkty orientacyjne, a na ich wyższych piętrach znajdują się restauracje, punkty widokowe czy kawiarnie. Obecnie najwyższym drapaczem chmur na świecie jest znajdujący się w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie) Burdż Chalifa. Liczy on 828 m wysokości, co przekłada się na 206 kondygnacji. Jeśli chodzi o Europę najwyższym wieżowcem jest wybudowany na terenie Petersburga (Rosja) w 2018 r. Łachta Centr – kompleks budynków o przeznaczeniu biurowo-usługowym. Obiekt ten liczy 462 m wysokości i może pochwalić się liczbą 86 kondygnacji. TAGI:WieżowceNajwyższe budynki światabudynkidrapacze chmurRankingi

Chyba na całej kuli ziemskiej nie ma człowieka, który mógłby się pochwalić podobnym fartem lub jak kto woli pechem w życiu. Frano Selak spod Zagrzebia w Chorwacji wyszedł cało aż z 7 katastrof. Kiedy myślał, że zła passa już go nie opuści i planował zaszyć się w domu, szczęście uśmiechnęło się do niego po raz kolejny. Mężczyzna kupił pierwszy od 40 lat los na loterii i wygrał prawie 3 miliony złotych. Na tym jednak nie koniec. Kilka lat po wygranej Frano stwierdził, że miał przecież szczęście i bez pieniędzy, więc bajeczna fortuna nie jest mu do niczego potrzebna. Przeczytaj koniecznie: Naukowcy wycieli szczęście - dziecko jest warte 525 tysięcy złotych Nauczyciel muzyki sprzedał luksusową rezydencję na prywatnej wyspie, majątek rozdał rodzinie i przyjaciołom i wrócił do swojego skromnego domu w Petrinji.. Zatrzymał tylko trochę pieniędzy na operację biodra i budowę kapliczki Matki Boskiej. W tym wieku do szczęścia potrzebują już tylko mojej ukochanej Katariny. Pieniądze niczego nie zmieniły. Najpierw myślałem, że ciąży na mnie jakieś fatum, ale teraz wiem, że jestem największym farciarzem na świecie – mówi Frano z przekonaniem. Czytaj dalej >>> I trudno w to nie uwierzyć. Chorwat pierwszy raz uniknął śmierć w 1962 kiedy to pociąg, którym jechał wykoleił się i wpadł do lodowatej rzeki. Utonęło 17 osób, on przeżył. Rok później w samolocie, którym leciał otworzyły się drzwi. Wraz z nim z maszyny wyleciało 19 pasażerów. Wszyscy zginęli, a Chorwat wylądował na snopku siana. Patrz też: 13 dowodów na to, że Rokita przynosi pecha W 1966 roku przeżył wypadek autobusu. Pojazd wpadł do rzeki, śmierć dosięgła cztery osoby, ale nie nauczyciela muzyki. Czwarty wypadek przydarzył mu się w 1970 roku. Jechał autostradą gdy samochód nagle się zapalił. Wyskoczył tuż przed wybuchem baku z paliwem. W 1973 roku z powodu wadliwej pompy paliwowej silnik jego samochodu zapalił się i auto zaczęło ziać ogniem. Selak stracił tylko część włosów. W 1995 uderzył w niego autobus, ale i tym razem obyło się bez poważnych obrażeń. Rok później na krętej drodze w jego samochód uderzyła ciężarówka. Pojazd staranował barierkę i zawisł nad 90-metrową przepaścią. Frano wydostał się z wozu, wszedł na drzewo i przyglądał się jak auto spada i ekspoduje.

największy sztorm na świecie